Vanmorgen heb ik er nog speciaal opgelet, onderzocht of ik in staat was de innerlijke toestand van de personen welke ik ontmoette te doorgronden. De start was veelbelovend, de hond trad me kwispelend met haar staart en wapperend met haar oren tegemoet. Een duidelijk geval van blijdschap om het weerzien.
Op het werk werd het al onduidelijker felle blinkende ogen, ontwijkende blikken, zich voortslepende voeten, trots naar achteren geworpen haren, gebogen schouders, fel tikkende hakken. Zoveel expressies van zoveel verschillende emoties en is het dan wat ik denk dat het is.
Gisterenavond bij de Bevobo was ik er getuige van. In de staart van de eerste klasse speelt zich een felle strijd af om het behoud.; kandidaat dalers Cofely, De Pooter, NHI en “Een Wereldspeler die zich zelf blijft”. Rode lantaarndrager NHI trad aan voor een echte 6-punten wedstrijd tegen een mogelijk te pakken tegenstander om zo de aansluiting weer te realiseren. Hooggespannen verwachtingen leverden alvast wat gespannen koppen op, een intensieve warming-up leek de voorbode van een goed resultaat. Geen Spielerei, zoals aan de andere kant van het net, zelfs Ronald had geen tijd om te netwerken. Het moest en zou vandaag gebeuren.
Het werd een wedstrijd van tegenstellingen. Nadat de Pooter de eerste set nipt had binnen gehaald leek HNI in de tweede set herboren te zijn. Schouders werden gerecht, de handen uit de mouwen gestoken en er een stel flinke klappen op gegeven, vonkende ogen en de set was binnen. Toch leken er ook al voorboden aanwezig voor het naderende onheil. Plots uitgestoken handen haalden de bal net weg voor de ontvangende beschermende armen van ploeggenoten, discussies ontstonden over de gebiedsverdeling. Er was ook geen tijd meer voor een uitdagende grapje door de tegenpartij. De boel stond scherp,het was van de gezichten af te lezen. De derde set is een kort verhaal, de wet van Murphy voltrok zich, fout stapelde zich op fout, lange lijven zakten in elkaar en korte lijven werden steeds kleiner. Verslagenheid maakte zich meester van de ploeg en de coach wilde zelfs zijn toevlucht niet meer nemen tot een reddende time-out.
Wie na afloop NHI in de kantine heeft zien zitten weet nu waarom de ploeg een achteraf plaatsje heeft gezocht, de gang van coach en aanvoerder Ronald naar de bar voor het ophalen van de drankjes leek op de tocht van een oude man.Weer net nie. Ik denk te hebben waargenomen dat er inmiddels een mental coach in de arm genomen is om de ploeg weer op de rails te zetten. Volgende week is de “wereldspeler” de tegenstander en u weet dat deze in tijden van crisis ook niet meer zo gemakkelijk wat weggeven. Voor wie wordt het dan :net nie.
Nederbelg