In het volleybal speelt het net vaak een belangrijke rol. In de strategie van het spel is het een vaak fel bestreden stuk van het speelveld en het hoofddeel van de strijd speelt er zich rond af. Handen welke hoog opgestoken boven het net een blokkade proberen te vormen voor de vrije doortocht van de bal. Op ongewenste aanraking in dit gebied wordt fel gereageerd, meestal door de scheidsrechter maar anders zeker door de tegenstanders welke deze overschrijding beschouwen als een regelrechte daad van agressie. Het lijnstuk wat zich eronder bevindt maakt eveneens deel uit van dit fel bestreden gebied en de plaats van ieders voeten in deze zone worden dan ook met argusogen gevolgd.
Overigens is het net vaak het eindstation van de bal hetgeen – in het meest gunstige scenario – ons een punt oplevert. Het net fungeert als vangnet voor te gewaagde services, foutieve passes maar ook menige veelbelovende aanvalspoging vindt in het net zijn Waterloo. Het meespelen van de netband is daarbij een bijzondere doorn in het oog. Steeds verkeert de bal in dubio welke kant hij zal kiezen. Na enige aarzeling schijnt hij dan toch telkens een beslissing te nemen en stort vaak tergend traag ter aarde, de reactie van spelers meestal herlijdend tot niet meer dan doelloos gespartel.
Toch heb ik vorige week geconstateerd dat sommige spelers klaarblijkelijk de kunst verstaan om zelfs het net tot hun bondgenoot te maken. Welk een lef om op matchpoint te beslissen je opslag via de netband in het veld van de tegenpartij te doen landen en daarna de tegenstander nog te confronteren met een triomfantelijke blik. Niks geen sorry- bal .Gelukkig functioneert het net dan toch ook even als een fysiek obstakel welke de twee partijen gescheiden houdt. Verder dan een hartige woordenwisseling door de mazen van het net komt het gelukkig niet en worden onder het net door netjes de handen geschud en gaat iedereen op weg naar de kleedkamers. Heeft de wedstrijd je een koude douche opgeleverd omdat je alweer niet gewonnen hebt dan kan een warme douche je alsnog ten deel vallen.
Vervolgens spoeden wij ons naar de kantine om daar verder te gaan netwerken. Contacten welke worden onderhouden en dat gelukkig allemaal zonder verdere rivaliteit. Ja, en ik raak weer net op tijd thuis.
Nederbelg.